Lieve ende seer beminde man,

Ick hebbe U.l. brief ontvanghen den 1 April endeverstae, dat Ghy groot verlanghen hebt nae tijdinghe van my, dwelckick welgedacht hebbe. Ende hebbe daeromme denselven dach, den 28sten Meert, dat u.l. brief gheschreven was. U eenen grooten brief gesonden met eenen sekeren bode die met Reymont daer heeft gheweest, denwelcken ick hope ghy sult ontfanghen hebben ende daer mede, aengaende de vergiffenisse die ghy van my begeert hebt, te vreden ende voldaen syn, dewelcke ick u.l. nu noch gheve ende altoos als hyt van my sal begeeren: op conditie nochtans,  dat ghy my sult lief hebben alsoo ghy pleecht ende en begeere gheen andere satisfactie van u, dan dieselfde liefde wederomme, want als ick die hebbe, alle de reste sal my wel volghen.
Oock soo was ick seer verblijdt, dat ik eenighe tijdinghe creegh van u.l., want op dese maniere soo verre van den anderen verscheyden te sijne, causeert my een eewighe onrust van herten en gestadich verlanghen. Ick hadde een suplicatie gheschreven, die ick wel hadde  gewilt, dat Reymont hadde willen terstont daer brenghen.
Maer hy meynde, twas beter te beyden nae onsen bode oft eenighe tijdinghe, waeromme, nu wy eenighe tijdinghe hebben ende hooren u.l. saken noch alleleens staen, sal ick hem bidden, dat hy die terstont wille in mijnen naem gaen presenteeren, dwelck ick hope hy doen sal. Den Heere wil geven, dat sy mach tprofijt doen dat ick begeere. Maer, eylacen, daer en is geen cunst oft wetenschap inne ghebruyckt; ick hebber alleenelijck mijn begeerten besten in uytgeseyt dat ick ghecunnen hebbe. Want ick en hebbe geenen mensch die leeft van u saken gelegentheyt gheseyt noch oock onsen vrient niet, om dat van onser sijden ommers secreet soude ghehou-den worden, waer omme ick geen hulpe daer toe en hebbe ghenomen, maer hebmy beholpen soe ick ghecunnen hebbe. Tis lichtelijck ghenoech gheseyt als den Heere sijn gratie gheven wil ende de heeren met bermherticheyt tonswaerts beweghen, dwelck wy Hem moeten bidden ende hopen dat Hyt doen sal. De kinderkens die bidden alle daghe twee oft drymael voor u.l., dat den Heere u volcken thuys brenghen wil by ons. Ick hope, dat hun ende ons gebet tsamen sullen verhoirt worden.
Voorts tgene u.l. schrijft van u absencie te excuseeren, dat is al te spade; want het niet alleen hier, maer tAntwerpen en over al ghenoech verbreyt is waer u.l. is. Maer den waerom en weeten sy niet en elck raetter nae, en wy segghen tgene met Reymont besloten is gheweest te segghen en gheven al goeden moet, seggende dat ghy volcken thuys sult syn, waer mede den clap hier seer ghestilt is.
Soo hebbe ick oock soo propelijck als my muegelijck is aen onse ouders gheschreven, die welcke te voren met alle de vrienden duer tschrijven van andere in een onsprekelijcke droefheyt hebben gheweest ende noch niet al gherust en sullen sijn, voor sy tijdinghe hebben dat ghy thuys sijt.
U.L. seyt oock in sijnen brief, dat ick geen droefheyt oft verbaestheyt thoonen en soude, dwelck my niet wel meughelijck en waer, want ick niet eenen ooghenblick sonderen ben; en tis, soo men seyt, groote pijne met droeven herten blijde te schijnen. Nochtans doen ick daer mijn best omme, maer ick en gaen niet uyten huyse en soo en worde ick niet veel ghesien. En die tonsent comen my spreken, daer excuseere ockt al op desen clap ende roep, die hier van u.l. gegaen heeft: dat my dat soo verdriet.
U.l. seyt noch, dat ickt ommers alle dinghen secreet houden soude; daer en dorfdy niet voor besorghtsijn. Ick en salt wel en doen ende oock seer wel cunnen, alsoo langhe alst u wel gaet. Maer ginckt niet wel met u.l., dwelck Godt verhoede, soo en soude ickx niet moghen verswijghen. Want men soude anders meynen dat om verraderye waer, alsoo men te Fridenborch heeft uytgegeven, ghy daerom ghevanghen waert, en dat waer veel meerder schande voor u, my ende ons kinderen ende vrienden, dan ditte.
Want, Godt betert, de weerelt is soo verre comen, al is de sonde even groot, dat ment voorde mans voor geen schande en rekent. Maer dat ickt nu ende alst wel met u.l. gaet ende thuys waert yemant ter weerelt segghen soude, dat sal ick my wel wachten ende meught daer wel in gherust sijn.
Voort dat u.l. schrijft, dat ick aen h.g. soude verne�¬men van thuys te verlaten, dat en mach ick nu niet doen. Want Jacques Gharlier, die my u.l. brief brocht, die heeft my een instructie, die hy van h.g. heeft, gelezen, daer my h.g. ontbiedt, dat ick int thuys blij�¬ven soude totdat ghy verlost ende weder thuys sijt, dwelck haer graef Johan belooft oft toegeseyt hadde binnen 14. daghen sijn soude; ende die Instructie was gheschreven vrijdaechs den 30sten meert. Alsoo en sal ick aengaende thuys niet innoveeren voor en al eer ghy thuys en sijt, dwelck ick op Gods ghenade ende die goede heeren groote duecht hope sijn sal soo haer f.g. daer schrijft. Voort soo bidde ick U.l. vriendelijcken U te troosten in den Heere, alsoo ick oock doene, ende Hem de sake bevelen. Ick betrouwe hem vastelijcken, dat Hy my soo hert niet aantasten en sal, dat wy soo jamrnerlijcken souden moeten scheyden. Twaer te grooten proevinghe om te cunnen pacientelijck verdraghen.
Ick ben soo cranck van ghemoet, dat my dunckt, dat my dat cruys te swaer soude sijn ende bidde daeromme Godt den Heere, dat Hyt my afneme.
Denwelcken ick u.l. hiermede bevele, ende ick ende de kinderkens gebieden ons al seer in u.l. goede gracie.

U.L. getrouwe huysvrouwe Marie Ruebbens.

Uyt Cuelen, Den Eersten April 1571.