Ode aan 't Naaikussen.

Meer as zestig jaar trug was 't Naeikussen nog in z’n goeie dagen.
Je kon opt gebied van middenstand eigenlijk niks misvragen.
Ik gae mee judder alles bekieken, zowel van de ermen as van de rieken.
We beginnen in de Krokedille en zo gaan we jeel t’Naaikussen af aje wil.
Jeest a je Marien Waegenèr, die metselden alles aan mekèr.
Dan aje Wullempje de Jonge, den koleboer, da was mae un klein ventje.
Keesje Kayzer de melkboer, die verdienden oek z’n cintje.
Wullem de Bruin, ata z’n bedrief, wat tie dee a nie fee om t’lief.
Douwe Tanne, limonade en bruunnen nèring was dur koopwaar.
En int straatje stong Keesje Kayzer, de timmerman voor ieder klaar.
Vrouwtje Nieuwjaar, garen en band en ze kon de kaarten lezen.
En eur beruchte zwarte zalve kon iedereen en alles genezen.
Dan aje Mecheline en d’r zuster Suusje, die verkochten van alles uut udder uusje.
Fine en later Jane Hilde, die verkocht alles wa je mae wilde.
Brampje de Kraker en Pieternelle, ie verkocht groente en zie kon je alle nieuwjes vertelln.
Krientje Bareman commissionair, een mannetje met veel flair.
Teeuw Kayzer zat oek in de melk en zurgde mee Sanne voor elk
Later wier ta Bram Kayzer mee Neeltje Bakker.
En eur broer Ko, groenteboer da was n’rakker.
Buter, was de werme bakker vroeg na bed en vroeg wakker.
Bram Klaisen, was de supermart da aje alles naer jun nart.
Fietsen verkopen en maken dee die die oek en z’n zeune was dikkels zoek.
Z’n dochter Pauwtje die dreef  de drogisterie en dee oek de telefoon d’r bie.
Dan ut café van Theofiel en Catoo, daer was de hygeyne maar zo, zo.
Die verkocht oek vis in voo de weegbrugge kon je dur trecht.
Mae vlug hingt t’allemael nie zogezegd.
Later zetten Jasje Klaisen t’café voort wan die a dochters in t’soort.
Douwe Krina ieuw nog biena dertig jaar café.
En eur dochter ielpen dapper mee.
Jasje de Kraker, un melkboer en die dee oek in textiel.
Ik geloof a tur aan melk vee te verdienen viel.
Later is Herman Ruben, jonk en onbezonnen in de melk en eiers behonnen.
Die aalde dur z’n pensioen, ik zie je da noe al is doen.
Driesje de Klerk, die ree mee al de vracht ut was nog net nie dag en nacht.
Dan ae je nog Izak Verburg, de schoemaeker die zei wel es ke geen leer.
Bakker Schipper, oek op Douwelanseweg en later wier ta Arjaantje de Ruuser de beste bakker van welleer.
Jaap Dieleman, een soort harageouwer, ut tonderoud van alle auto’s rustte op zien schouwer.                   
Dirk van Lewietje, de melkman die danste a tie aan de deure kwam.
Dan adden we nog Fieret, de stinkende visfabriek, dae werkten vrouwen un jele grote kliek.
Gèraadje van Driel groenten, fruit en patatten.
Oe a ze d’r amaal van konden leven da kun je nie fatten.
Buutenaf aje nog een melkboer Levientje de Kraker, die kwam oek nog rond.
En Frans Kayzer van t’Langerek aelde nog groente uut de grond.
Da hing die dan mee nest de deuren om zo die groente uut te leuren.
Z’n zeune die maekte schoenen, die kon nie praten en zei dan koenen.
Dan brocht tie de hemaekte schoenen bie je tuus en zo hing die van uus naar uus.
Den ouwen Siem, da kocht je goente en fruit, daamee ieuw je den dokter de deur uit.
Piet Bakker oek a groente en fruit, waar aje da kocht maakte niks uit.
Dan aje ook nog Piet Sol de koleboer da was heen snellen.
Ma da je oek nog een hreitje bestellen.
Zo’n ritje mee un kar en paard, da was de mensen eel wa waard.
Noe bin me dan t’Naaikussen rond, ik oop dat je taardig vond.

Met dank aan;
K. Dobbelaar