Het Floris V-pad is het meest zuidelijke deel van de LAW 1, van Waddenzee naar Oosterschelde. De route leidt de wandelaar door een oer-Hollands landschap. Bijna de helft van het pad gaat over graskades, tiendwegen en jaagpaden. Vaak speciaal voor wandelaars opengesteld. Wandelen over het Floris V-pad is ook een tocht door de geschiedenis: typisch Hollandse plaatsjes als Kockengen, Oudewater, Schoonhoven en Willemstad. De route loopt van Amsterdam naar Bergen op Zoom en vormt tevens het Nederlandse gedeelte van de GR12 naar Parijs.
Een track van de hele route, kan hier gedownload worden
Die zat maar weer eens bomvol. Enfin vanaf Woerden konden we zitten. Om kwart over 10 waren we in Amsterdam en konden we op zoek naar de Dam. Daar eerst nog wat foto's gemaakt en andere toeristen gevraagt om van ons een foto te maken. Rond half elf gingen we er vandoor. Wat een drukte!. Eerst door de stad, langs grachten en andere bekende plekjes naar de Stopera, waar we twee caches konden doen, gerelateerd aan het NAP. Vandaar langs de Amstel en allerlei pluimage van woonboten de stad uit. Maar dan volgt Duivendrecht en Diemen. Wel steeds langs water maar ook steeds in stedelijk gebied. Na Diemen liepen we zelfs nog door een stukje bos en langs de Gaasp. Hier kreeg Pieter last van z'n voet en heb ik z'n hiel ingetaped. Toen langs Driemond en door Weesp. Hier begon het af en toe wat te regenen. We dachten in het fort wel te kunnen schuilen, maar dat ging niet door. Het fort was verbouwd tot bedrijfsverzamelpant en gesloten voor bezoekers. Wel jammer. Na Weesp liepen we langs de Vecht. Langs allerlei soorten van woonboten maar van een heel ander kaliber dan in Amsterdam. Toen kwamen we in Muiden. Dit maakte weer veel goed. Wat een leuk stadje! Helaas stond de kassa van het Muiderslot al 200 meter van te voren, zodat we niet echt dicht bij het kasteel konden komen. Dan maar weer terug naar de route. Over de stadswallen langs de kazerne gingen we onderdoor de snelweg. Toen over een graskade naar Muiderberg. 't Begon nu ook harder te regenen. In Muiderberg lekker gegeten in "De Brink" waar we om kwart over vijf aankwamen. Na het eten gingen we op zoek naar het B&B adres. Daar werden we weer hartelijk ontvangen. Eerst maar even de beentjes gestrekt want we hadden er 30,4km erop zitten. Daarna gedouched. 's Avonds gezellig gekletst met het gastgezin en toen op tijd naar bed. Onze eerste dag zat er weer op.
En zo kwamen we al snel in het dorpje Kockengen. Frapant verschil tussen het oude en het nieuwe dorp. Maar toch een mooi rustig dorp. Ook kruisten we hier het Marskramerpad. Uit het dorp liepen we weer over een voetpad langs het water. Even verderop mochten we vanwege het broedseizoen niet over de kade, maar moesten over de weg. Na een bocht naar rechts, liepen we over de Hollandsche Kade en werden door grutto's en kievitten volop gewaarschuwd om niet dichter bij het eventuele nest te komen. 't Was wel een recht en lang pad, en we waren af en toe blij dat er wat bebossing was een de rechterkant, want in de wind was het toch koud. Na 2,5 km mochten we links een pad inslaan. Dit liep wat kronkeliger tussen de bebossing door. Mooi stuk. Aan het einde over een erf en zo de weg weer op. Daarna de brug over en direkt na de brug het jaagpad op langs de Oude Rijn. Door het bochtige pad, hadden we af en toe de regen recht voor ons of van opzij. De bloeiende fruitbomen maakten ook wel weer wat goed. 't Gaf toch aan dat de lente begonnen was. Dit jaagpad volgden we zo'n 5 km, waarna we in Woerden kwamen. Langs de Petruskerk, waar we nog een cache gezocht en gevonden hebben. Zo liepen we Woerden weer uit. Onderdoor de snelweg de Linschoter Haardijk op. Dit was weer een mooi stukje route, langs allerlei mooie en minder mooie boerderijen. Zo kwamen we op de Noord Linschoterzandweg. Koud, nat en verkleumd kwamen we in Oudewater. Even later arriveerde onze "taxi", die ons naar huis bracht. We hadden er bijna 29km opzitten, en ondanks de regen was het toch een mooie route.
Bij de wipwatermolen was het wat onduidelijk: moeten we hier nu over het erf of niet. We hebben het er maar op gewaagd, maar helaas was er hier geen bordje te vinden. Dit was over het algemeen wel het geval deze dag. Lijkt wel wat streekgebonden te zijn. Soms is het goed aangegeven en soms heel karig. Het pad ging van onverhard over in asfaltweg en later weer in een graskade. De regen van de afgelopen tijd, wreekte zich nog eens op onze voeten. De modder zat tot aan de knieen en door de ongelijke ondergrond werden de enkels flink op de proef gesteld. Pieter vond het wel een goed idee om op het fietspad te gaan lopen, tot hij het toch in de gaten kreeg dat het een sloot betrof die helemaal met kroos bedekt was. Na een houten fietsbrug gingen we weer over een smal tiendpad. Volgens het informatiebord was het een aantal geleden opgeknapt omdat het op sommige plekken te smal was om te lopen. Nou, dat was nu nog wel bijna het geval. We moesten links en rechtsom bomen, en goed uitkijken waar je de voeten neerzette. Hier in het bos nog een cache opgezocht (en gevonden). Zo gingen we richting Kortland en Kooiland en weer over een tiendweg richting het riviertje "De Alblas". Nadat we de molen gepasseerd waren, gingen we een eindje verderop rechtsaf door een klaphekje (waar we bijna voorbij gelopen waren) de wei in. Maar wat was die slecht! We zakten soms wel tot de enkels in de modder. Eerst kwamen we weer langs een wipwatermolen en langs een molensruine. 't Zou bijna een decor kunnen zijn voor een spannend ontvoeringsverhaal. Op de asfaltweg was de route ook weer slecht aangegeven, maar dankzij de gps konden we tocht toch wel met een gerust hart vervolgen. En zo gingen we het Alblasserbos in. Dat was weer eens wat anders. Uit het bos liepen we richting Betuwelijn en A15. Die staken we over en kwamen vervolgens op een bouwterrein terecht. Over de Matenasche Scheidkade en de Baanhoek liepen we naar de Baanhoekbrug. Die overgestoken hebbende, kwamen we in het gebied van de Hollandse Biesbosch. Over een betonpad (de graskade was nu iets teveel van het goede) naar de fietsbrug over de Wantij. Aan de andere kant van de brug lag het eindpunt van vandaag. Door de woonwijk heen opzoek naar een bushalte. Vandaar de bus van 14:52 naar Dordrecht Centraal. De volgende keer zullen we de route hier weer hervatten. 't Was een heftig dagje: 29km met heel veel modder en slechte kaden en tiendwegen, maar opgesierd door de typisch Hollandse molens van Kinderdijk.
helemaal niet meer te doen was. Daar stond bij plekken wel 20cm water over een modderig pad. Geen doen. Dan maar over het fietspad langs de dijk verder. Pieter zag zelfs nog een dode ree. Verhongerd? Verzwakt? Verdronken? Wie zal het zeggen. Pas op het laatste stuk lukte het om door de grienden te gaan. Wat verderop moesten we de weg oversteken en het fietspad volgen langs een kreek richting bos. Mooie route. In het bos zelf was het verschrikkelijk modderig. Bij de driesprong gingen we linksaf over de Louisapolderse Dijk. Bij het gemaal gingen we rechtsaf over de Zanddijk. Aan het eind weer linksaf richting de spoorlijn (HSL). Net ging de Thalys onder ons door. Onder de snelweg door liepen we richting de Dordsche Kil. Hier liep nog een losgebroken pony, die we bij de rechtmatige bezitsters terug konden brengen. Vervolgens door de Kiltunnel. Aan de andere kant via de roltrap omhoog. Bij het water nog even gekeken naar een paar speedboten, cache gezocht en gevonden en toen over de grasdijk verder naar het gehucht "De Wacht". Tussen een paar huisjes door de dijk af en na het gehucht weer een grasdijk op. Wat verderop de belbus gebeld om van Strijensas naar Strijen vervoerd te kunnen worden. Helaas belde ik te laat voor de bus van 15:30 en dus zou het 16:30 worden! Anderhalf uur wachten dus. Nou ja, eerst maar zien dat we in Strijensas konden komen, want elk hek waar we door of over moesten was omringd door een gigantische modderbende. Onze spullen knapten er niet van op, maar gelukkig konden de schoenen er wel tegen. Pieter vond het in ieder geval een spannende tocht. Uiteindelijk kwamen we in Strijensas. Leuk, stil dorpje met een mooie brug en sluis. Vandaar natuurlijk de naam StrijenSAS. Op de dijk even genoten van het uitzicht over de haven. Na overleg met Pieter besloten we om naar Strijen te lopen (nog 5km) zodat we daar de bus konden pakken. Dat kostte eerst wel wat zuchten, maar uiteindelijk viel het toch nog wel mee. Om 16:20 waren we bij de bushalte voor de bus van 16:42. Mooi op tijd. En een nieuw record in de benen: 33,3 km! Met de bus via Heinenoord, metro en trein gingen we terug naar huis. Om 18:22 zat er weer een etappe op. 't Was me het dagje wel.
planning. En gezien eerdere ervaringen loopt het wel eens wat uit....Vorige keer gestopt in Strijensas en nu werd moeder de vrouw bereid gevonden om ons daar af te zetten. Om half negen begonnen we. Vanaf de brug gingen we weer op pad. Eerst liepen we een paar keer verkeerd. De bewegwijzering was ook slecht en de omschrijving klopte niet vanwege aanpassingen aan het pad. We kozen hier voor de route door de Plaat van het land van Essche. Gelukkig was het droog genoeg. Via het trekpontje weer terug op het vaste land. Daarna was het even zoeken om de route weer op te pikken, Toen we die eenmaal weer opgepikt hadden, ging het over lange rechte beton- of asfaltwegen richting Numansdorp. Gelukkig was er wat afleiding omdat er volop suikerbieten en aardappelen gerooid werden. Wat een kolossale machines! Bij Numansdorp geluncht. Daarna over de brug weer verder. O, wat had Marco het daar benauwd! Na de sluizen richting Willemstad. Wat is dat een leuk stadje, mooi gebouwen en 't lijkt wel of er overal kanonnen staan. Via de wallen liepen we het stadje rond en langs een nieuwere woonwijk liepen we naar het zuid-westen. Hier en daar begonnen de eerste pijntjes zicht te openbaren.Gelukkig volgde er al snel een onverhard pad. Anders was het wel weer veel asfalt. En weer volgde er een lange, lange weg. Maar toen zagen we de brug van Dinteloord. Daar nog even gezeten en toen op naar het eindpunt. Even zoeken naar de bushalte. Om half zes klaar: 40 km. Wat waren we blij dat we ons op een stoeltje konden neerzetten. Via bus, metro en trein weer naar huis. Een knappe prestatie van de hele ploeg!
brug werd langzaam in beweging gezet en na 1 minuutje konden we er zelf overheen. Nog even een bunker bezocht. De cache was te uitgebreid om nu nog te doen, dus die sloegen we over. Over de Heense dijk liepen we naar De Heen, een stil en verlaten dorpje.Toen over de Oude Vlietpolderdijk richting het voormalige Ford Hendrik. Even was er verwarring langs welke kant we moesten lopen. Helaas de verkeerde kant gekozen (linksom) waardoor we voor een gesloten hek kwamen. Maar niet getreurd en langs de achterkant van de schuren en het huis weer naar de weg en de route vervolgt. Maar dit pakte verkeerd uit. We kwamen voor de tweede keer voor een gesloten hek, maar nu vanwege bouwwerkzaamheden. De route was (en dat hadden we eigenlijk al op internet kunnen zien) omgelegd. Dit betekende een omweg van bijna 4 km over de Schansdijk en langs de N257. Door Steenbergen naar het gehuchtje De Bocht. Daarna begon eigenlijk het mooie stuk van de route: Het Oudland, een veenontginning uit de 14de eeuw. Drassige paden en grote plassen, maar wel mooi. Eindelijk eens wat anders dan asfaltwegen. Hier en daar was de bewegwijzering heel verwarrend. Het boekje, de markeringen en de gps waren het niet altijd met elkaar eens. Maar met gezond verstand kwamen we er toch. In de verte krijsten talrijke sirenes. Uiteindelijk kwamen we op de parallelweg van de A4. Even een druk stukje, maar al snel bogen we af en liepen we weer door het bos. Hier werden we nog verrast door een paar snelle reeen, die ons pad letterlijk kruisten. We begonnen onze voetjes wel te voelen. De routes door de weilanden en over ruiterpaden eisten hun tol. Door het landgoed Zoomland bereikten we het eindpunt. Een routepaal van de verschillende LAW's markeert het eindpunt. We hadden er weer bijna 40 km opzitten. Snel nog wat foto's gemaakt, want het busje komt zo. Met de buurtbus naar het station en vandaar met de bus weer terug naar de auto in Dinteloord. Ook deze dag, etappe, LAW zit er weer op en we kunnen weer 245 km bijschrijven aan ons kilometersaldo.